Goodbye Vadim!
Troy zal nooit meer hetzelfde zijn. De groep waarmee we in augustus ons avontuur begonnen, is stilaan aan het uitdunnen. Na Paul, Lucas en Wendy dienen we nu afscheid te nemen van Vadim Rudakov. Het was een plezier om het beste exportproduct van Kazachstan te leren kennen. Het finale interview!
Dodelijke taboes
Serieus nu. Italië staat op z’n kop. Eluana Englaro mág sterven. Gisteren in het VRT-journaal klonk het nog zo. De kerk was er als de kippen bij om dergelijke manier van zelfdoding moreel te verwerpen wegens “inhumaan”.
De knappe Eluana Englaro mág na 17 (!) jaar coma eindelijk sterven.
Op 23 januari was het vijf jaar geleden dat ons gezin zelf met de gevolgen van zelfmoord in aanraking kwam. Al gebeurt het niet veel… nu en dan word je daar wel eens op aangesproken. Of ik het erg vind? Op zo’n manier? Al te vaak liet ik de mensen in het ongewisse, deels omdat het niets meer aan de situatie verandert. Toevallig kwam ik onlangs uit op dit stukje tekst van mijn favoriete schrijver Mario Vargas Llosa. Laat het zijn -en dankzij zijn woorden ook mijn- antwoord zijn op de vele vragen, laat het ons allen eens nadenken over de nog steeds heersende taboes alvorens erover te oordelen en laat ons vooral hopen dat die walgelijke paus Benedictus XVI eens uit z’n hemel terug op aarde neerdaalt, eens rond zich kijkt en ziet hoe het er in de realiteit echt aan toe gaat. Weg met die dodelijke taboes!
“Het wettelijke verbod om zelfmoord te plegen heeft geen enkele zelfmoordenaar belet zichzelf dood te schieten, strychine in te nemen of in de diepte te springen als hij tot de conclusie was gekomen dat het niet de moeite waard was om verder te leven. En niemand die een poging tot zelfmoord heeft gedaan is gevangengezet omdat hij een wet heeft overtreden die mensen verplicht te leven. Alleen zij die fysiek niet in staat zijn om hun wil om te sterven uit te voeren -terminale patiënten, gereduceerd tot uiterste invaliditeit-, dat wil zeggen, wier lichamelijke en geestelijke martelgang door de wettelijke norm wordt verergerd, zijn gedoemd zich te houden aan het bureaucratische verbod om door eigen hand te sterven. […] Bepaalde kwesties, zoals die van de euthanasie, dienen om aan te tonen dat de Westerse beschaving nog steeds een aanzienlijke hoeveelheid barbaarsheid met zich meesleept en dat is de schuld van de religie, de eeuwige tegenstander van de menselijke vrijheid. Want het is niet minder inhumaan iemand de dood te onthouden als hij daar bij zijn volle verstand om vraagt omdat zijn leven een kwelling is geworden, dan iemand die wil leven het bestaan te ontnemen.”
The Inauguration of President Obama. History.
Het plan was simpel. Naar Washington DC gaan om op 20 januari Barack Obama de eed te zien afleggen als 44ste president van de Verenigde Staten (zoals je weet: niet “a” maar “the” United States of America). ” Strak plan”, hoor ik je vol jaloezie denken. De praktijk bleek evenwel wat meer voeten in de aarde te hebben. Hoe geraken we daar? Lap, geen auto. Te laat voor een té duur vliegtuigticket. Hoezee. Goedkope benzine. Hopla, een auto huren voor amper 170 dollar. Kut, het is lijk wel 16u rijden naar Washington. Geen probleem, we zijn met twee chauffeurs. Woehoe, dikke fun! Jaja, dikke fun…maar waar gaan we slapen?! Shit, alle hotels volboekt. Wat? Gaan de russen (en een verwaaide Oekraïener) ook naar DC en hebben ze logement?! Cool, wulle mee! Iedereen akkoord en hopla. Veel woorden moeten daar niet meer aan vuilgemaakt worden. Let’s meet history!
The Washington Memorial.
Toen we evenwel in DC aankwamen, leek het wel alsof we de Koude Oorlog herbeleefden. De russen bleken plots niet meer zo tuk op hun Westerse vrienden. Meer zelfs, ze deden er alles aan opdat Piet en ikzelf, toch twee gerespecteerde Belgische burgers in de goegemeente van Troy en de weiden daarrond, niet op hetzelfde adres als hen “te slape” zouden worden gelegd. Na een nacht in een groezelig hotel besloten we het evenwel nog eens te proberen bij de vriendelijke host. We kregen als volgt lik op stuk: “The guys are already downtown, my wife left and I’m about to leave…so, actually, I don’t know what you guys are doing here.” De deur vloog dicht. De aggresieve toon overstemde het geluid van de snelweg op de achtergrond. Waauw. Zelden was iemand zo duidelijk geweest! Het zag ernaar uit dat we ons plan B moesten uithalen: improvisatie!
Improvisatie heeft ook zijn hilarische kanten.
We besloten inderdaad op de Economy Parking van de Ronald Reagan Airport te overnachten. In de auto wel te verstaan, daar de hotelkamers gemakkelijk 250 dollar per nacht aangeboden werden. Uiteraard niet teveel voor onze lege studentenbeurs. Het is het principe! En hoewel het geen sinecure was (je slaapt tenslotte in een metalen kooi bij een buitentemperartuur van – 13 °C of meer), bleek het verdraaid handig én goedkoop want: een shuttle die ons dagelijks van onze auto naar de metro voerde, de metro voerde ons tot in het hartje van Washington en ’s avonds werd dit alles gewoon herhaald, maar dan in omgekeerde volgorde. 36 dollar voor drie dagen. Vermoedelijk het goedkoopste hotel van deze Inauguration. Dat russen hier evenwel meer voor zouden geschikt zijn, dat hoef ik jullie niet te vertellen maar hey, ‘change’ heeft zo ook zijn gevolgen voor de kapitaalkrachtige westerlingen.
Voor de ervaring
Na (en tijdens) de ervaring
Washington DC was ons eerder deze maand niet zo héél goed bevallen. Kwestie dat een mens wat meer verlangt, meneer. Toegegeven, the National Mall, met al z’n musea en imposante monumenten is een bezoekje meer dan waard maar buiten dat heeft de stad ook niet zo heel veel meer te bieden. Voor ons was de sfeer dan ook het belangrijkste! En ja hoor, sfeer hebben we ervaren! De Obama-manie was niet te overzien en we gingen er lustig in mee! Als een kleuter! Ook de Bush-haat was present en wij? We vonden het geweldig! En ja, uiteraard, ook de religieuze dudes moesten hun stem verheffen onder het motto: “Folks, If you wanna have change…believe in Jezus instead of Obama”.
Maar uiteraard, geen sfeer zonder volk. Véél volk. Zoveel zelfs dat er niet voor iedereen plaats genoeg zou zijn op de Mall en langs het parcours van de Inaugural Parade die na de eedaflegging doorheen Pennsylvania Avenue zou trekken. Er moesten dus keuzes gemaakt worden. Ofwel gingen we naar de Inauguration gaan zien (en vermits we geen ticket hadden, moesten we dus halfweg de Mall staan alwaar je zelfs Michelle Obama haar gigantische glimlach niet kan zien glinsteren. Waauw, wat een moordgriet. Allé, hopelijk voor Barack niet letterlijk. Sorry CIA!) ofwel trachtten we binnen de afgesloten area te geraken om de parade te bewonderen. De leuze klonk; “Die Inauguration gaan we nog duizenden keren zien op TV, maar wie kan zeggen dat hij Obama op zo’n 6 meter zag voorbij rijden?!”. De keuze was gemaakt; we gingen voor de parade.
Om 3u ’s morgens liep de wekker in de hotelauto af. Om 4u zaten we op de allereerste (en al goedgevulde) metro richting the Mall. Om 5u waren we al aan het aaschuiven. Om 7u waren we aan de laatste security check (jaja, zo eentje als op de luchthaven. Maar man, amper 8 zo’n scanners voor 270 000 man! USA, baby!) en om 8u waren we zo blij als een kind om vast te stellen dat we bij de “happy few” waren die de parade zouden zien. Nu goed, onze plaats was uitgekozen. Nu was het enkel nog wachten totdat de parade om 14u30 zou vertrekken. Nog 6,5 uur wachten. Geen probleem. Ware het niet dat het 9 fahrenheit ( -13°C ) was buiten, er niets van eten en drinken voorhanden was voor de toeschouwers (ahja, want we zaten in één grote kooi opgesloten, weg van alle winkels), je op de koop toe niet te ver kon lopen of anders riskeerde je je plaats kwijt te spelen en je tenslotte al 3u in een drummende massa mensen gestaan had. Er werd afgezien, dames en heren! Echt afgezien! Om 15u30 (en met een uur vertraging dus) werd aangekondigd dat de 2,5 uur durende (!) parade zou vertrekken. De wanhoop zonk ons in de schoenen. Ons lijf scheurde, onze beenderen kraakten en ons bloed stroomde niet meer. Obama en Biden nog zien passeren…uiteraard! Maar die parade kan me écht wel gestolen worden! Om 16u was alle ellende wel vergeten toen we dit zagen passeren.
President Obama en zijn familie (en een paar kleerkasten rond de limo. Grappig!)
Een zeer vitaal ogende Vice-President Joe Biden en zijn vrouw Jill
Na dit hoogtepunt wilden we asap warmte voelen én iets eten. Dit was evenwel buiten de secret service gerekend. Zolang de parade bezig was, mocht niemand naar de andere kant van de gesloten area gaan. Enige probleem: net daar liggen alle restaurants en bars van Washington. Afzien, koude vreten en alsnog de parade volgen op groot scherm (maar dan gelukkig even gezeten op een bankje). De metro lag toen ook plat, dus naar ons “huis op vier wielen” terugkeren was ook geen optie. Wachten was de boodschap! Het was al 19 u toen we uiteindelijk de deur van een restaurant opendeden. We wilden maar één ding; eten, warm krijgen en slapen. Die Inauguration Balls konden ons gestolen worden. En eigenlijk vonden we het helemaal niet erg toen we alle opgedutte mensen onderweg door de vrieskou zagen passeren. Integendeel, het voelde aan als zoete weerwraak! Onze Inauguration was onvergetelijk en geslaagd in vele opzichten. De volgende ochtend om 7u vertrokken we terug richting Troy alwaar ik nu de gedachte van miljoenen mensen (als afsluiter voor het slapengaan) zal verwoorden. “Barack, laat die CHANGE nu maar komen!”
It was a long journey. Now, let the CHANGE begin!
Kwarteeuweling
Op je 25ste kom je dus als het ware voor het eerst aan een einde van een cyclus. Je geboorte, je jeugd, je pubertijd, de adolescentie en de studentenjaren zitten erop. Mooie periode maar helaas doet ze er nog weinig toe want ze vormt niet het referentiekader waar mensen je later op afrekenen. En toch. Laat nu net die periode -en ik ervaar dat nu eigenlijk meer dan ooit- het moment zijn waarop je tools en een kritische geest aangeleerd krijgt, kan proeven van buitenlandse (ik weiger het woord vreemd te gebruiken) ervaringen en waar het voor jezelf als mens min of meer duidelijk wordt welke richting je uit wil gaan in de toekomst en wat je vooral niet wil doen. Dus toch een cruciale periode waarbij het haast evident lijkt dat je ze hebt mogen beleven zoals jij het ervaren hebt. Niets is echter minder waar. Het is voor mij dan ook eens het ideale moment om mijn naasten van harte te bedanken voor de kansen die ze me gegeven hebben en zullen geven, voor de onvoorwaardelijke steun, voor de liefde waar we vaak met een goed glas bier of wijn op klonken, voor het delen van de goede en tragische momenten. Tijdens de afgelopen jaren heb ik gelukkig ook hopen mensen leren kennen waarvan velen vrienden en sommigen zelfs vrienden voor het leven geworden zijn. Het is een luxe, het is een gevoel van dankbaarheid waar geen woorden voor bestaan. Het is de essentie. Zonder jullie geen ik.
25 jaar, een nieuw jaar…dan mag het eens wat meer zijn, zo dacht ik. Als vorm van therapie heb ik -samen met de dankbare hulp van Paul en Lucas- eens werk gemaakt van een échte homepage: www.korneelwarlop.be. Misschien heb je het al opgemerkt, misschien niet. Het is als het ware een eenvoudig platform van waaruit ik mezelf kan delen met de wereld en met elkeen van jullie. En bovendien is het ook nog eens verdomd handig! (want geen stress meer om bestanden die verloren kunnen gaan). Je kan er mijn gastenboek tekenen, foto’s bekijken of doorklikken naar deze blog. Ik zou zo zeggen; check it out en laat zeker eens weten wat je ervan vond!
- De huisstijl van mijn nieuwe homepage http://www.korneelwarlop.be
Ook het volledige fotoverslag van onze reis naar Los Angeles, Las Vegas, Grand Canyon, San Francisco, Troy, Montgomery, New Orleans, Atlanta, New York en Washington DC staat al online. Deze kan je hier bekijken! Een kort reisverslag komt er binnenkort nog aan.
Washington DC
Capitol Hill. You can see the construction of the stage for Inauguration Day.
White House
World War II Memorial
Lincoln Memorial
The price for the cleanest subway goes to...Washington DC!
The last night in Washington DC and the last night of our trip (you can see we're very tired).
Arrived! Susan and Jenna surprised us with balloons and...
...and a funny birthday cake! Thx dudes!
New York
Reuninion with my dad and Jan.
Times Square. No doubt.
MoMa
Subway decoration
The New Museum (not a succes)
New Year eve
2009!
Celebrating with the Coopman Brothers
Guggenheim Museum
Brooklyn Bridge by night
Ciao! Ciao!
Wall Street christmas special
Ground Zero.
Manhattan Skyline.
Statue of Liberty.
A New York by night view from the Empire State Building (mention Times Square thanks to the bright enlightment).
Strawberry Fields in Central Park.
Jogging in Central Park. A great experience!
MoMa's PS.1 in Queens
The next secretary of the United Nations... ;-)
Atlanta
Olympic Park
A landscaped city.
Mother and son
The one and only Coca Cola Museum
In CNN...I was wondering again.
Driving a SUV... is experiencing the American Dream...
Ciao mama!
Jacky and Frieda...ready for the road!
At the Martin Luther King Jr. Center. His tomb.
A tourist picture in a moment of silence and deep respect.
2009!
Times Square, NY, 01-01-2009
Een gelukkig nieuw jaar in een veranderende wereld.
Je merkt het misschien zelf; het voelt wat vreemd aan.
2009 zou meer dan ooit het 2009ste jaar van de waarheid kunnen worden…
We maken er samen evenwel weer een onvergetelijk jaar van!
Van harte,
Korneel
2009 of niet...
Foto’s van Atlanta en New York hebben door de feestdagen wat last van hun vertering. Boe internet, leve rennie!!! Tot gauw dus!
New Orleans
The New Orleans credo
Een hilarisch/afschuwelijk streekproduct
Our romantic hotel in the middle of the French Quarter
A bridge over the Mississipi
Natchez...the mississipi steamer
A view at a hurricane Katrina disaster through pink glasses
Meer bekende maar zwakkere versie van de Gentse Overpoort
Slappe lach!
The Coopmans
De appel valt niet ver van de boom...
Het eten (en vooral de rekening) viel dik tegen op kerstmis...
Shopping. Twins?!?
Hard Rock Café New Orleans...Rock 'n roll!!!
Op bezoek in Troy & Montgomery
- Moeder en zoon herenigd na vijf maand (en een eerste ontnuchtering met de security op de luchthaven van Atlanta)
Een bezoekje aan WalMart als tweede ontnuchtering (zeker tijdens de kerstperiode...)
Moeder van haar melk door een Amerikaans belegd broodje
Martin Luther King Baptist Church
Alles voor de foto!
De Capitol Hill van Alabama werd gekopieerd in Washington DC
Take your parents to Hooters!
De échte Amerikaanse ochtendtelevisie... de vierde verschrikking!
An actual statement in the Civil Rights Museum
Troy Downtown (!) with guitar hero Vadim and Michael
korneelwarlop.wordpress.com 