New Orleans

The New Orleans credo

Een hilarisch/afschuwelijk streekproduct

 

Our romantic hotel in the middle of the French Quarter

A bridge over the Mississipi

Natchez...the mississipi steamer

A view at a hurricane Katrina disaster through pink glasses

Meer bekende maar zwakkere versie van de Gentse Overpoort

Slappe lach!

The Coopmans

De appel valt niet ver van de boom...

Het eten (en vooral de rekening) viel dik tegen op kerstmis...

Shopping. Twins?!?

Hard Rock Café New Orleans...Rock 'n roll!!!

Op bezoek in Troy & Montgomery

Mijn moeder en Piet zijn ouders zijn voor de kerstdagen in de USA. Vooraleer we de steden New Orleans en Atlanta zouden aandoen, wilden we ze toch eerst eens een spoedimpressie geven van Troy, de plaats waar we dagelijks onze tijd verkloten, en Montgomery, de stad die getekend werd door de Civil Rights movement en tevens de hoofdstad van de State of Alabama. Een impressie.

Moeder en zoon herenigd na vijf maand (en een eerste ontnuchtering met de security op de luchthaven van Atlanta)

Een bezoekje aan WalMart als tweede ontnuchtering (zeker tijdens de kerstperiode...)

Moeder van haar melk door een Amerikaans belegd broodje

Martin Luther King Baptist Church

Alles voor de foto!

De Capitol Hill van Alabama werd gekopieerd in Washington DC

Take your parents to Hooters!

De échte Amerikaanse ochtendtelevisie... de vierde verschrikking!

An actual statement in the Civil Rights Museum

Troy Downtown (!) with guitar hero Vadim and Michael

San Francisco

Diego Rivera Gallery (with original fresco)

Alcatraz

Erwin Wurm in San Francisco Museum of Modern Art (SFMOMA)

Sitting on the dock of the bay

Emergency call...Yves, don't call the judicial...you need real help!

Lucky guy!

Let's think about that...

An offer for Davy Langhe (vreugdesprong)

The Golden Gate Bridge

San Francisco Sunset

From San Francisco with love !

Las Vegas and Grand Canyon

Belgians in Las Vegas

The Strip

Vegas by night, the city that never sleeps

A gambler in Hard Rock Cafe

Pete and Korneill at the Grand Canyon

The South Rimm

Een blik op de wereld

A strong moment

Los Angeles

Biken op Santa Monica Beach

Santa Monica Pier

Santa Monica sunset

With my friends Elvis and Marilyn on Hollywood Boulevard

Visit Hollywood and Beverly Hills in style

Walt Disney Concert Hall

View from the Jean Paul Getty Museum

Master piece of the collection; Van Gogh's Irises

Last night in LA with our hosts Olga and Robert

The West Coast baby!

Na onze Thankgiving Trip dienden we direct weer aan de slag te gaan. Op 1 en 2 december hadden we namelijk examens. We zijn hier immers voor te studeren… Onze dubbele missie, weet je wel. De tijd vliegt. We zijn al halfweg. Gelukkig belooft ook de tweede semester leuk te worden. We gaan op 20 januari de Inauguration van Obama meemaken in Washington, begin februari is er Mardi Gras in New Orleans en tijdens de volledige maand februari is Don Morlioné hier op bezoek. Memphis, Nashville en Chicago staan op het programma. In maart is er ook Spring Break en dan gaan we uiteraard terug naar het zonnige Florida. Tegen dan is het al april en dien ik zeker al mijn terugkeer naar Belgie voor te bereiden. Op 8 mei is het academiejaar hier namelijk gedaan hoewel ik vermoedelijk tijdens de maand juli weer aan de slag moet in België teneinde onze master te vervolledigen via internetcursussen. Allemaal mooie, positieve perspectieven dus! 

Ondertussen zijn we vertrokken naar de westkust. Van 4 tot en met 10 december zijn we in Los Angeles. Daarna vertrekken we naar Las Vegas en bezoeken we de Grand Canyon tot 15 december. San Francisco is als laatste aan de beurt. Het vermoedelijke hoogtepunt bezoeken we van 15 tot en met 19 december.

Meer nieuws volgt dus later!

Später!!!

Thanksgiving Trip Day 4

4:45am vrijdagmorgen. De wekker liep af. Vandaag is het een Amerikaanse hoogdag. Black Friday! De dag die genoemd is naar de enige dag waarop de cijfers in Wall Street een zwarte kleur vertonen.  De reden? Solden, en niet een klein beetje! -50% tot zelfs -70%! Reken daar dan nog de (niet meer zooo) goedkope dollar bij en dan weet je het wel! Er konden koopjes gedaan worden. Natuurlijk denken alle Amerikanen zo, en daarom is deze dag een ware nachtmerrie voor iedereen die de weg op moet. Zie daar, de reden voor ons vroege vertrek. Dat bleek overigens een goede keuze te zijn, want we geraakten zonder problemen in Orlando alwaar we de Prime Outlets Mall aandeden.  

De meeste van deze winkels waren al de hele dag open. Toen we daar om 8am aankwamen, hadden de meeste verkopers er dus ook al een eerste werkdag opzitten. Maf, als je het zo even bedenkt! Calvin Klein, Ralph Lauren, Armani, Tommy Hilfiger, Timberland, Nautica, DKNY… jaja, het hele zootje kon je in dat kunstmachtig shopdorp terugvinden. Een goed concept trouwens voor mensen zoals ik, die niet graag winkelen. Nuja, er zat weinig anders op want de meeste van mijn kleren vallen namelijk gewoon van mijn lijf wegens te groot. Vermageren heeft zo zijn kostprijs maar dat neem ik er graag bij. De slag kon dus beginnen! Dat mag je overigens behoorlijk letterlijk nemen, want ik heb me écht geërgerd aan het gedrag van de shoppers. Mensen veranderen écht in beesten als ze ook maar iets gratis of tegen sterk verminderde prijzen kunnen krijgen. Walgelijk.

   

Shoppen is zoals schaken. Die met de beste taktiek wint! De mijne is alvast simpel. Ik stel eerst een budget op, daarna bekijk ik eerst alle winkels, kijk wat ik mooi vind, vergelijk prijzen en pas daarna sla ik mijn slag. Resultaat van mijn shopdag: twee broeken, een hemd en een winterjas van Ralph Lauren, drie polo’s, een pull en een hemd van Tommy Hilfiger en een jeansbroek van Armani. Dat alles tegen het meer dan schappelijke bedrag van 270 dollar. Een prikje.  

Sushiiiis!!

Boefen!

Moe maar voldaan plofte ik me samen met Freddy en Piet neer op het terras van een leuke bar. Enkele biertjes en discussies later, vervoegde ook een uitgeshopte Aline onze rangen en aten (alweer) we lekkere sushis. We lieten ons de zon en de 24°C welgevallen. Tevreden keerden we daarna naar huis om ons klaar te maken voor een nieuw avondje uit in Daytona Beach.

Een gevarieerde uitgaansbuurt. :-)

De volgende dag keerden we rond de middag terug huiswaarts. Naarmate we meer noordwaarts reden, veranderde ook het weer. Jammer. De warme temperaturen gaan we vermoedelijk even moeten missen. Respect overigens voor Freddy…hij reed de hele rit bijna in één keer uit. Moe maar voldaan werd de avond, bij het drinken van een glas rode wijn, afgesloten bij de vrienden. Het was een mooie week geweest!

Sky message. U + GOD = :-)

Thanksgiving Trip Day 3

Donderdag. De derde dag van onze trip. Ietwat brak stond ik op. De nacht was zwaar geweest en de smaak in mijn mond friste mijn geheugen op. Juist, pizza. Het lijkt Gent wel. Ik staarde even naar het plafond. Wat een vreemde dag. Uit de keuken kwamen al roffelende geluiden. Mimi, de moeder van Aline, was al de hele morgen druk in de weer. Juist, vandaag zouden we effectief thanksgiving vieren.

Moeder Mimi

Toen ik in de keuken aankwam bleek de kalkoen al in de oven te zitten. Wat een beest! Niet normaal! Ik vroeg haar of dat een verse kalkoen was, want eerder hadden we in WalMart al héél veel diepvrieskalkoenen (wat een mooi woord trouwens) gezien. Mimi wist me te vertellen dat je geen verse kalkoen kan vinden. Het is namelijk, zo verklaarde ze, onmogelijk voor de farmers om op een tijdspanne van drie dagen iedereen van een verse kalkoen te voorzien. Diepvries is dus vooral ook een middel om iedereen tijdig en afdoende te kunnen bevooraden. Ik had eigenlijk nog nooit zo’n argument gehoord. Nuja, Amerika is dan ook wel groter dan België natuurlijk. Maar toch. Veel tijd om over kalkoenen te denken werd me evenwel niet gegund. Ze greep mijn hand en ik moest van alle zijgerechten proeven. Mmm…heerlijk en wat zag ik dat eten keihard zitten! De rest van de dag werd gespendeerd in de zetel: Fingerfood, Family and Football. Het is even traditioneel als schansspringen in Garmisch Partenkirchen op nieuwjaar. Beu!!!!

Het bevochtigen der kalkoen

Et voilà!

Wanneer de zon reeds de eerste tekenen van vermoeidheid toonde, kwam ook de rest van de familie het gezelschap vervoegen. Behalve de broer van Aline, was iedereen aanwezig. De familie Wallace is eigenlijk het perfecte voorbeeld van the American dream. Vader Guy was bij de air force en is reeds enkele jaren gepensioneerd lijnpiloot. Toen hij in Vietnam was voor de oorlog leerde hij er Mimi, zijn latere vrouw, kennen. Zij is vietnamese maar heeft Franse roots. Samen kregen ze drie kinderen, waarvan er twee ook in het leger gediend hebben. Eve, de oudere zus van Aline is getrouwd met een ingeweken italiaan en Aline zelf is getrouwd met Freddy, die dan weer mexicaanse roots heeft. Het bewijst eens te meer dat Amerika een land is van inwijkelingen. De doorsnede van vele verschillende culturen. Dat maakt het land tegelijk aantrekkelijk en afstotelijk, want van een eigen identiteit of cultuur kan je hier moeilijk spreken.

The Wallace Family

De avond verliep behoorlijk snel. om 7:30 pm zaten we al terug in de zetel en was de vaatwas al aan het draaien. Waarlijks een hele dag eten. Lang geleden dat ik dat nog eens gedaan had. Het opgepofte gevoel zorgde er evenwel voor dat we als lammetjes zaten te wachten op de papfles (in ons geval dus ons bed). We kropen dan ook vroeg onder de wol want binnen een paar uur moesten we alweer paraat zijn!

Boefen!